Uitspraak 2011-129

Uitspraak Geschillencommissie Financiële Dienstverlening nr. 129
d.d. 17 mei 2011
(mr. C.E. du Perron, voorzitter en mr. F.E. Uijleman, secretaris)

Samenvatting

De auto van Consument is beschadigd geraakt als gevolg van een aanrijding. Consument is van mening dat de WAM-verzekeraar van het andere motorvoertuig de schade moet vergoeden. De Commissie wijst de vordering toe omdat de bestuurder van het andere motorvoertuig bij het wegrijden geen voorrang heeft verleend aan Consument.

1. Procedure

De Commissie beslist met inachtneming van haar Reglement en op basis van de volgende stukken:
– het door de Ombudsman Financiële Dienstverlening overgelegde dossier;
– het door Consument ingevulde en ondertekende vragenformulier, ontvangen op
28 oktober 2010;
– de brief van Consument van 18 oktober 2009;
– het antwoord van Aangeslotene van 27 september 2010;
– de repliek van Consument van 17 oktober 2010;
– de dupliek van Aangeslotene van 27 oktober 2010;
– de brief met bijlage van Aangeslotene van 24 december 2010.

De Commissie heeft vastgesteld dat tussenkomst van de Ombudsman Financiële Dienstverlening niet tot oplossing van het geschil heeft geleid.

De Commissie heeft voorts vastgesteld dat beide partijen het advies als bindend zullen aanvaarden.

De Commissie heeft partijen opgeroepen voor een mondelinge behandeling te Den Haag op 6 april 2011. Aangeslotene heeft de Commissie laten weten dat zij niet zou verschijnen. De Commissie heeft Aangeslotene laten weten dat de zaak dan buiten haar aanwezigheid zou worden behandeld. Consument is bij de mondelinge behandeling verschenen.

2. Feiten

De Commissie gaat uit van de volgende feiten:

2.1 Op vrijdag 19 december 2008 omstreeks 15:51 uur heeft er een aanrijding plaatsgevonden op een parkeerterrein te Enschede tussen het voertuig van Consument en die van een automobilist die bij Aangeslotene was verzekerd voor wettelijke aansprakelijkheid (hierna genoemd: de verzekerde van Aangeslotene). Consument heeft de verzekerde van Aangeslotene nog dezelfde dag aansprakelijk gesteld voor de schade aan zijn auto.

2.2 De politie heeft op de dag van de aanrijding een proces-verbaal opgemaakt. De toedracht van het ongeval is daarin als volgt omschreven:
“Betrokkene 2 [de verzekerde van Aangeslotene] was zojuist weggereden uit het parkeervak aan de slijpsteen (…). Betrokkene 1 [Consument] kwam de Slijpsteen oprijden uit de richting van de Getfertsingel. Doordat betrokkene 2 een voetganger voor liet, en daardoor dus stil danwel langzaam doorreed wilde betrokkene 1 betrokkene 2 rechts inhalen. Betrokkene 1 heeft deze voetganger totaal niet gezien. Toen betrokkene 1 naast betrokken 2 was, reed betrokken 2 ook verder. Hierdoor ontstond er een aanrijding tussen beide voertuigen. Art. 5 WVW “94.”

2.3 Consument heeft tegen de inhoud van het proces-verbaal bezwaar gemaakt. De verbalisant heeft daarop op 11 maart 2009 een aanvullend proces-verbaal opgesteld. Daarin is – voor zover hier van belang – het volgende vermeld:
“In het politierapport staat inderdaad dat [Consument] rechts inhaalde. Dit is onjuist. [Consument] haalde links in zoals op de situatieschets is aangegeven. (…) Verder heb ik, (…) NIET op de plaats van de aanrijding gehoord dat [de verzekerde van Aangeslotene] stil zou hebben gestaan. [De verzekerde van Aangeslotene] heeft mij alleen verteld een voetganger voor te hebben laten gaan. Ook mijn collega (…) heeft NIET gehoord dat [de verzekerde van Aangeslotene] zou hebben gezegd stil te hebben gestaan alvorens hij de voetganger voor heeft laten gaan. [Consument] daarin tegen gaf aan op de plaats van de aanrijding geen voetganger te hebben gezien.”

2.4 De verzekerde van Aangeslotene heeft Consument bij brief van 20 december 2008 aansprakelijk gesteld voor de schade die hij als gevolg van de aanrijding heeft geleden. Hij heeft in de brief onder meer het volgende verklaard: “Ik heb nimmer verklaard dat ik aan het praten was. Ik stond stil omdat er een voetganger over liep. Op het moment dat ik optrok en ongeveer 10 km per uur reed kwam u van links schuin de parkeerplaatsen overstekend en sneed u mij op het moment dat ik optrok. Dit is ook verklaard tegenover de politie. Ik stel u hierbij dan ook aansprakelijk voor de schade ontstaan aan mijn auto met kenteken (…). Ik moest wachten op de weg voor een overstekende voetganger dit had u volgens uw verklaring niet gezien. U had moeten wachten tot ik de voetganger voorbij had laten gaan, echter u haalde mij schuin rijdend van links in terwijl u mij voorrang had moeten verlenen.”

2.5 Op verzoek van Aangeslotene heeft een getuige – die tevens een collega is van de verzekerde van Aangeslotene – op 22 januari 2009 een vragenformulier ingevuld. Op de vraag waar hij zich ten tijde van de aanrijding bevond heeft de getuige geantwoord: “Ik was de overstekende voetganger waarvoor [de verzekerde van Aangeslotene] stopte om mij voor te laten” en op de vraag waarom de betrokkene stilstond: “Om mij voorrang te verlenen. Ik stak over naar de bus die geparkeerd stond aan de overkant”.

2.6 Aangeslotene heeft naar aanleiding van de schademelding expertise laten verrichten naar de schade aan de auto van Consument. De expert heeft de schade vastgesteld op € 3.815,34. Consument heeft de schade laten herstellen voor € 2.000,-.

3. Geschil

3.1 Consument vordert van Aangeslotene vergoeding van de schade, door hem begroot op een totaalbedrag van € 2.094,80. Dit bedrag heeft betrekking op de volgende schadeposten:
• herstelkosten (€ 2.000,-);
• proceskosten (€ 50,-);
• reiskosten (€ 44,80).

3.2 Deze vordering steunt, kort en zakelijk weergegeven, op de volgende grondslagen.
– Consument is van mening dat Aangeslotene de schade aan zijn auto moet vergoeden omdat de aanrijding door toedoen van haar verzekerde heeft plaats¬gevonden. Consument stelt daartoe dat de verzekerde van Aangeslotene stilstond op het moment dat deze door Consument werd gepasseerd en dat de verzekerde van Aangeslotene Consument voorrang had moeten verlenen toen hij weer optrok.
– Verder betwist Consument dat er een of meer getuigen waren ten tijde van de aanrijding. Consument stelt dat hij de in alinea 2.5 bedoelde getuige niet heeft gezien en dat ook uit het politierapport volgt dat er geen getuigen waren ten tijde van de aanrijding. Het bevreemdt Consument dan ook dat door Aangeslotene een verklaring van een getuige is ingebracht. Daarnaast vindt Consument het opmerkelijk dat de verklaring zes weken na de aanrijding is opgesteld en dat de getuige een collega is van de verzekerde van Aangeslotene. De verklaring van de getuige heeft naar de mening van Consument daarom geen (bewijs)waarde.

3.3 Aangeslotene heeft, kort en zakelijk weergegeven, de volgende verweren aangevoerd.
– De aanrijding is door toedoen van Consument ontstaan. Aangeslotene stelt in dat verband dat haar verzekerde heeft verklaard dat hij op het parkeerterrein moest afremmen voor een overstekende voetganger en dat hij, op het moment dat hij op¬trok, door Consument werd ingehaald en gesneden. Volgens Aangeslotene wordt de verklaring van haar verzekerde ondersteund door de inhoud van het proces-verbaal en de getuigenverklaring van de overstekende voetganger.
– Verder stelt Aangeslotene dat Consument dient aan te tonen dat haar verzekerde aansprakelijk is voor het ontstaan van het ongeval. Consument heeft het bewijs daartoe aldus Aangeslotene niet geleverd.

4. Zitting

4.1 Ter zitting heeft Consument zijn standpunt nader toegelicht, mede aan de hand van een overzicht van de situatie ter plaatse Hij heeft daarbij nog aangegeven dat hij geen aanspraak maakt op de getaxeerde schade maar alleen op de werkelijk betaalde schade ad € 2.000,-.

5. Beoordeling

5.1 Ter beantwoording ligt de vraag voor of Aangeslotene gehouden is de schade te vergoeden die Consument als gevolg van de aanrijding op 19 december 2008 heeft geleden. Voor de beantwoording van deze vraag is van belang dat komt vast te staan wie voor de gevolgen van de aanrijding aansprakelijk is. Consument betoogt dat de aanrijding door toedoen van de verzekerde van Aangeslotene is ontstaan en stelt in dat verband dat de verzekerde van Aangeslotene hem voorrang had moeten verlenen omdat deze vanuit stilstand optrok op het moment dat hij door Consument werd gepasseerd. Aangeslotene daarentegen betwist dat haar verzekerde stilstond en stelt dat de aanrijding is ontstaan doordat Consument haar verzekerde tijdens het inhalen sneed.
5.2 Voorop staat dat artikel 54 van het Reglement Verkeersregels en Verkeerstekens (RVV) bepaalt dat bestuurders die een bijzondere manoeuvre uitvoeren, zoals wegrijden, het overige verkeer voor moeten laten gaan. Van ‘wegrijden’ in de zin van artikel 54 RVV is onder meer sprake – zie het arrest van de Hoge Raad van 1 februari 1955, VR 1955, 24 – wanneer een automobilist even stopt, bijvoorbeeld om voorrang te verlenen, en daarna doorrijdt. De Commissie stelt vast dat een dergelijke situatie zich in casu heeft voorgedaan. De verklaring van Consument, dat de verzekerde van Aangeslotene stilstond op het moment dat hij door Consument werd gepasseerd, wordt naar het oordeel van de Commissie voldoende ondersteund door de verklaring van bedoelde verzekerde in de brief van 20 december 2008 en de getuigenverklaring van 22 januari 2009. Dit brengt mee dat de verzekerde van Aangeslotene op grond van artikel 54 RVV Consument voor moest laten gaan op het moment dat hij wilde wegrijden. De Commissie stelt vast dat de verzekerde van Aangeslotene geen voorrang heeft verleend en daarmee aansprakelijk is voor de gevolgen van de aanrijding. Of de verzekerde van Aangeslotene stil stond om een voetganger voor te laten, of omdat hij met iemand aan het praten was, is daarbij niet van belang. Naar het oordeel van de Commissie is niet gebleken dat Consument van diens rijgedrag, gelet op de situatie ter plaatse, enig verwijt kan worden gemaakt.
5.3 Op grond van het bovenstaande komt de Commissie tot de conclusie dat de klacht gegrond is en dat de vordering van Consument dient te worden toegewezen. De Commissie acht het redelijk dat Aangeslotene aan Consument ook diens reiskosten in verband met de zitting integraal vergoedt. Consument heeft ter zitting met bewijsstukken aangetoond dat hij deze kosten heeft gemaakt. Gelet op de geringe omvang van het bedrag, en de bewuste keuze van Aangeslotene niet bij de zitting aanwezig te zijn, heeft de Commissie Aangeslotene niet meer in de gelegenheid gesteld hierop schriftelijk te reageren.

6. Beslissing

De Commissie beslist, bij wijze van bindend advies, dat Aangeslotene aan Consument een bedrag betaalt ad € 2.094,80. Een en ander dient plaats te vinden binnen een termijn van vier weken na de verzenddatum van dit bindend advies.

In artikel 5 van het Reglement van de Commissie van Beroep Financiële Dienstverlening is bepaald in welke gevallen beroep openstaat van beslissingen van de Geschillencommissie Financiële Dienstverlening bij de Commissie van Beroep Financiële Dienstverlening. Daarbij geldt een termijn van zes weken na verzending van deze uitspraak.